Z zazdrością przyglądałem się jak Taiara opuszcza padok. Wszystko byleby do ciepła! Kręciłem się przy bramie wyczekując aż ktoś po mnie przyjdzie. Z budynku wyłonił się starszy siwy mężczyzna trzaskając drzwiami. Miał naburmuszoną, odrzucająca minę, a w ręku trzymał mój kantar i uwiąz. Niemalże go przewróciłem gdy tylko otworzył bramę. Nawet nie założył mi kantara. Sam pokłusowałem przed drzwi stajni oddychając chrapliwie.

[zt]

Szesnastkę proszę x3

Popatrzyłam na ogiera, po czym zwróciłam łeb ku drodze. Po chwili zarżałam głośno. Nic. Stanęłam zniecierpliwiona czekając na El. Usłyszałam kroki i w końcu przyszła moja pani. Weszła na padok. Podeszła w moją stronę i wyprowadziła z padoku.
-Pierwszy raz widzę, żebyś chciała wyjść z padoku, a tym bardziej, gdy jest ogier...-powiedziała cicho i szła powoli w stronę stajni.

Ups, przepraszam. Zaraz poprawię

To Lucy brała trzynastkę, nie ja xd

Mijały długie nudne godziny, które niemiłosiernie się dłużyły, aż w końcu mój czjny sen naruszyły głosy ludzi wydobywające się z pobliskiego budynku. Nadal było ciemno i na tle lasów i pól widać było tylko niewielkie kwadraciki światła wydobywające się z okien. Poruszyłem się nerwowo uderzając kopytami o ogrodzenie. Wyciągnąłem do tyłu tylną ścierpłą podczas snu nogę i rościągnąłem ją. Zacząłem robić wolno małe okręgi w pobliżu bramy wyczekując na zabranie z tego przeklętego mrozu.

Ze złością popatrzyłam na ogiera. To już jest chamskie. Jak nie chciał od razu to czemu zaczynał. Prychnęłam z niezadowoleniem i pobiegłam do El. Jak widać usiała odejść, więc głośno zarżałam.

A ja trzynastkę, skoro już dzisiaj piątek xD

trójeczkę poproszę :3

Nomnomnom, trawka <3. Szkoda tylko, że zmarznięta :C. Ale przekopując się przez warstwy śniegu, ukrywające się pod nim jesienne liście, które jeszcze nie zdążyły zgnić i skamieniałą z zimna ziemię natknąłem się na przepyszny korzonek jakowejś rośliny. Uniosłem łeb z satysfakcją przeżuwając zdobycz i zwróciłem oczy ku klaczy. Drgnęło mną jak tylko na nią spojrzałem. Jak tak można w taki mróz wyprowadzać rannego konia bez derki na padok? Barbarzyństwo. Podreptałem do bramy, stanąłem przed nią i zacząłem przyskubywać drewniane ogrodzenie zrzucając jednocześnie z niego tony białego puchu. Z niecierpliwością wyczekiwałem ranka. Zwiesiłem łeb przez ogrodzenie szyję opierając o ten otóż oddzielający mnie od reszty świata przedmiot i przymrużyłem oczy. Zapadłem w płytki i czujny sen.