Stadnina Koni

Alice mieszka sama (jakoż jej ojciec został w Danii) w ładniusim domku na obrzeżach miasta. Budyneczek jest głównie wykonany z kamienia i drewna. Ma bardzo ciekawy design i wspaniale się prezentuje nie tylko od zewnątrz, ale i wewnątrz. Wykonany i umeblowany w nowoczesnym stylu bardzo się wyróżnia wśród starych, ceglanych bloków, ale nie daje także poczucia przepychu, bogactwa posiadającej go osoby. Z zewnątrz mały i niepozorny - wewnątrz przestrzenny, robiący wrażenie. Za nim znajduje się także niewielki basen x3
Alice otrzymała dom od wuja. Czynsz jest głównie opłacany za miesięcznie dostarczane pieniądze od ojca.
(http://homedesigndecorate.com/wp-content/uploads/2011/04/Front-Views-at-Single-Family-Home-Design-by-John-Berg.jpg)

< Alice >
Szłam ścieżką od stajni, aż dotarłam na przedmieścia. Kilka ulic bardziej w głąb miasta i już byłam przed swym domkiem. Otworzyłam furtkę i zatrzymałam się na chwilę uprzedzając to głębszym oddechem. Cały ogródek, razem ze ścieżką zasypany był śniegiem sięgającym po kostki. 'Trzeba znaleźć jakiegoś ochoczego gościa co by to usprzątał...' - pomyślałam. Byłam, no... troszkę zbyt drobna, żeby sprawnie obsłużyć się łopatą do śniegu. Przebrnęłam przez zasypaną ścieżkę docierając do drzwi. Chwilę męczyłam się z zamarzniętym zamkiem, aż w końcu wtargnęłam w ciepłe niewielkie pomieszczenie łukiem połączone z kuchnio-salonem. Wytarłam porządnie buty o wycieraczkę, ściągnęłam je i odstawiłam na miejsce. Rozebrałam się z zimowej odzieży i dotknęłam ręko grzejnika. Czując przyjemne, podnoszące na duchu ciepło mogłabym tak stać i stać, ale to chyba byłoby idiotyczne. Poszłam do kuchni, napiłam się odrobiny wody, która swoimi krystalicznymi drobinkami nawilżyła moje zziębnięte usta i usiadłam na kanapie. Przez chwilę tak siedziałam zastanawiając się co powinnam zrobić. Za oknem panował już mrok. Powstałam i schodami weszłam na piętro. Zanurzyłam się w szafie z ubraniami odkrywając cały swój ukochany strój jeździecki. Odłożyłam wszystko na wierzchu, na komodzie, aby jutro nie musieć grzebać w szafie. Na łóżku leżała gruba książka o zachęcającej różanej okładce. Opadłam na łóżko, otworzyłam książkę na stronie oznaczonej zakładką i kontynuowałam jej czytanie nie przejmując się wichurą i mrokiem na dworze.

< Alice >
Odłożyłam książkę na miejsce gdy tylko zauważyłam jak późna jest godzina. Pośpiesznie zjadłam kolacje latając po kanałach w telewizji, doprowadziłam się do poprawnego stanu w łazience, przebrałam w piżamę i rzuciłam na łóżko. Nie minęło kilkanaście minut gdy już spałam w najlepsze.
Obudziłam się gdy słońce już zawisło na niebie, tuż nad horyzontem. Zajęłam się sobą, zmieniając swój stan z zombie na funkcjonujący, w pełni żywy człowiek i zaczęłam przeszukiwać lodówkę w poszukiwaniu smakowitych kąsków. Zjadłam śniadanie, poleniuchowałam na kanapie i przygotowałam sobie strój do jazdy oraz smakołyki dla Delilory. Zmartwiłam się widząc na termometrze bardzo niską temperaturę. Miałam nadzieje na przyjemny teren, ale najwidoczniej z tego nici. Trzeba będzie poćwiczyć na hali.
Usiadłam przed komputerem monitorując napływ e-maili od ojca i przyjaciół. Czekałam aż nadejdzie dogodna godzina na wyruszenie.

< Alice >
Gdy nastała ta dogodna godzina, a słońce wisiało już nad, smętnie wyglądającymi zza mgły i chmur, górami powstałam na równe nogi, wpakowałam do torby to co potrzebne i już chciałam wyjść z domu na boso. Nałożyłam lekką, ale ciepłą sportową kurtkę i me kochane glaniaki <3. Opuściłam dom jak zwykle mordując się z przemarzniętym zamkiem i niemal zabijając się na zlodowaconym chodniku. Niezdarstwo <3

[zt]