Ellie pomagała w Layli. Ściągnęły powoli siodło, a ja spróbowałam iść. Nagle usłyszałam ciche kroki i spróbowałam ostrzec dziewczyny. Ellie spostrzegła moje zaniepokojenie i domyśliła się, że idą kłusownicy. Uklękła, a za sobą pociągnęła Layle. Ja poszłam najszybciej jak mogłam i ukryłam się w krzakach. Podeszłam cicho do Ellie.

Poczułam luz w nogach, więc chciałam wstać. Domyśliłam się, że wcześniej miałam skrępowane kopyta, a potem Ellie musiała przeciąć liny. Wtem poczułam ból w nodze. Próbowałam iść, ale coś mi nie wychodziło. Znów się zachwiałam. Stałam na trzech kopytach i myślałam co robić.

Leżałam niespokojnie oddychając. Czułam, że ogrania mnie ciemność. Ostatnie co widziałam to mężczyzn z grubą liną i złowieszczym uśmiechem. Zaczęłam odzyskiwać przytomność i zarżałam przeciągle. Chciałam się ruszyć, ale nie mogłam. Zarżałam ponownie, albo może spróbowałam. W tym czasie Ellie stanęła cicho koło mnie. Oczy jej były pełne łez i przerażenia. Próbowała mnie uspokoić, ale tamci źli mężczyźni byli bardzo blisko.

Po chwili zwolniłam i zaczęłam kręcić się wokoło. Nie wiedziałam, z której strony dokładnie dochodzi zapach. Po pewnym czasie pobiegłam na zachód. Tam las zaczął się rozrzedzać, a ja szłam już stępem. Wtem poczułam przeszywający ból w tylnej nodze. Zarżałam głośno i padłam. Tymczasem Ellie biegła w stronę usłyszanego jęku. Poczułam, że odpływają ze mnie wszystkie siły i tracę przytomność.

-Nie nic, ale martwię się o Tiarę. Jest młoda i nie wiadomo co jej przyjdzie do głowy.-powiedziała zmartwionym głosem, a ja pędziłam przed siebie niemal cwałem.-Pomogłabyś mi znaleźć ją?-spytała po chwili otrzepując się z piachu.

-Tak, miała dość trudną przeszłość, ale ciesze się, że mimo tego umiała w życiu komuś zaufać-powiedziała, gdy nagle usłyszałam dziwne dźwięki dochodzące z krzewów. Niespokojnie się poruszyłam i zaczęłam strzyc uszami. Zapomniałam się i wierzgnęłam. Ellie nie przygotowana na taki zwrot wydarzeń spadła, a ja ruszyłam w głąb lasu.

Oglądała z podziwem wyczyny klaczy.
-Musieli ją sprzedać, ponieważ w młodości stawiała opór. Nie można było jej ujeździć, a gdy w końcu się to udało robiła różne wybryki. Właściciel powiedział, że nie będzie trzymał w stajni konia, który nie zarobi na siebie w zawodach. W tej hodowli każdy koń wygrywał zawody. Sprzedał ją, gdy nadarzyła się tylko pierwsza okazja. Jednak w nowym domu było jeszcze gorzej. Znów sprzedana, znów wyjazd. Coraz bardziej zdenerwowana tymi wyjazdami stawiała coraz większy opór. Nikt jej nie chciał, ale moi rodzice znaleźli ją. Znali jej przeszłość, ale powiedzieli, że ja na pewno sobie z nią poradzę. Byli mocno wzruszeni i pomyśleli, że jeżeli oni jej nie kupią, to będzie miała więcej problemów. Mi udało się ją ujeździć, a dzięki temu jest ona teraz z nami.-powiedziała i poklepała mnie po szyi. Zrozumiałam, że mówi coś o mnie.

-Tiara jest również z Anglii. Urodziła się w hodowli, lecz musieli ją sprzedać.-powiedziała spokojnie głaszcząc mnie po szyi

Zwolniłam do tępa Lucy, a Ellie spytała Layli:
-Skąd pochodzi twoja klacz?

Cwałem pędziłam przed siebie. Czułam, że Ellie starała się utrzymać w siodle, ale przez tyle czasu może to być trudne. Zwolniłam trochę.

-No to jedziemy!-powiedziała Ellie, a ja ruszyłam galopem.

Przyszła i założyła ogłowie. Kilka razy ją uszczypłam, a raz wyplułam wędzidło. Po jakimś czasie droczenia się stałam gotowa do jazdy. Weszła spokojnie na mnie i czekała na Laylie

Weszła i podeszła do miejsca, gdzie leżał sprzęt dla mnie. Wzięła ogłowie i siodło. Wyszła wracając do mnie.

-Zaraz wracam. Masz być grzeczna.-powiedziała i poszła szybko do siodlarni.

-Z miłą chęcią.-odpowiedziała, po czym dodała-Może do lasu?